Ahde Vefa

İşte: Düşünüyorum da dostum,Ne garip bir dünya deriz. Sahi: Dünya mı garip? Yoksa biz insanlar mı? Dünyaya bakıyorum, mevsimler takip ediyor birbirini. İlkbahar, yaz, sonbahar, kış diye! Güne, günlere bakıyorum, güneş aya devrediyor geceyi. Ay ise gündüzleri güneşe! Karlar yağmurlar yağıyor. Susamışlar, susuzluğunu gidersin diye. Bulutlar kayboluyor, temmuzun ağustosun yakıcı sıcağı. Ekinler sararsın, biçilsin diye… Canlılar var, her biri birilerini beslesin diye… Dünya hali işte.?? Düşünüyorum da dostum.! Ne garip bir dünya deriz. Sahi; dünya mı garip.? Yoksa biz insanlar mı.? Belgeseller izleriz televizyonlarda; var olan dünyayı tanımak için… Sıkça hayvanlar alemi ekranlarda; bazen gıpta ile izleriz onları. Kendimizden nefret ederek.!! Bazen insan olduğumuz gelir aklımıza, bu günlere şükrederek. Bakmışınız; bir doğa kanunu çıkar karşımıza.! Peşinde, üstünlüğünü kanıtlayacak… Amaç yaşamaksa dostum; o zaman ayakta kalınacak… Ayakta kalmazsan sen eğer.? Peşindeki birileri, seni acı gerçeklerle tanıştıracak… Dünya hali işte.?? Düşünüyorum da dostum; ne garip bir dünya deriz.!! Sahi: dünya mı garip.? Yoksa biz , biz insanlar mı.??? ….. Evet sevgili dostlar; ilk yazıma 2000 ‘li yıllarda yazmış olduğum bir şiirimle başladım. Bizler nedense empati yoksunuyuz. Dünyamıza, çevremize, hayatlara ve hayatımıza, dahası kendimiz dışında ki herkese ve her şeye vefasız davranıyoruz. Hoş; çoğu kez böyle oluyor.! Halbuki; vefalı dost.! Vefalı eş.! Vefalı arkadaş v.s v.s ararız. Ya biz.?? Aradıklarımız kadar vefalı mıyız.??? Haydi buyurun bir empati yapalım.!! Vefalı olmak dileği ile; esen kalın…